به نام خالق ارزشها
دانشگاه آزاد اسلامی –واحد الکترونیکی
موضوع مقاله
چیستی و چگونگی آموزش وبهسازی منابع انسانی ، چالشها وراهکارهای افزایش اثربخشی آن درسازمانها
استاد: جناب آقای دکتر مهدی واحدی
تهیه وگردآوری
محسن ارحنه - محمد جواد عمویی
دانشجویان کارشناسی ارشدمدیریت آموزشی
آذرماه 1395


یکی ازموثر ترین و مهمترین منابع سازمان نیروی انسانی می باشد که اگر تربیت شده و توانا باشد می تواند سدازمان را پویا ومنابع متنوع و
فراوانی را برای سازمان خود فراهم نماید.با نگرش به این فرضیه که اطلاعات و مهارتهایی که در دوره تحصیلات رسمی آموخته میشود لزوماً نمی تواند تا پایان دوره خدمت کارآمد و اثربخش باشند راهکار اصلی برای کارآمدی و اثربخشی ،آموزش منابع انسانی است . آموزش همواره به عنوان وسیله ای مطمئن در جهت بهبود کیفیت عملکرد و حل مشکلات مدیریت مدنظر قرار می گیرد و فقدان آن نیز یکی از مسائل اساسی و حاد هر سازمان را تشکیل می دهدو باعث رکود سازمان می گردد . آموزش یک وظیفه اساسی در سازمان ها و یک فرآیند مداوم و همیشگی است و موقت و تمام شدنی نمی باشد.
کارکنان در هرسطحی از سطح سازمان اعم از مشاغل ساده یا مشاغل پیچیده ) مدیر یا زیردست( محتاج آموزش و یادگیری و کسب دانش و مهارتهای جدید هستند و باید همواره برای بهتر انجام دادن کار خود از هرنوع که باشد روش ها و اطلاعات جدیدی کسب نمایند. مضافاً اینکه هر وقت شغل کارکنان تغییر پیدا کند، لازم است فرداطلاعات و مهارتهای جدیدی برای استمرار موفقیت آمیز وظایف شغل مربوطه فرابگیرد.
دارا بودن نیروی انسانی ماهر و حرفه ای از جمله مباحث مهم حوزه مدیریت منابع انسانی می باشد. در این مقاله ضمن تعریف آموزش و نگاهی بر
چیستی و چگونگی آموزش کارکنان به تعریفی از حرفه ای گرائی انسانی و سازمانی و اهمیت آن پرداخته و با بررسی مولفه ها و تاثیرات حرفه ای گرائی در سازمان ، مدلی عملیاتی و اجرائی جهت تربیت اینگونه کارکنان مطرح مینماییم.

کلید واژه ها

آموزش کارکنان، حرفه ای گرائی

مقدمه
نیروی انسانی کارآمد را میتوان مهمترین سرمایه یک سازمان دانست. از این رو هر فرآیندی که موجب ارتقای توانمندی نیروی انسانی متناسب با نوع کار و فعالیت آن گردد، فرایندی سرمایه افزا میباشد که نتیجه آن به طور مستقیم در کیفیت و کمیت سازمان ظهور و بروز پیدا میکند.
آموزش فرایندی است که این نقش محوری را بر عهده دارد. بنابراین اگر گفته شود آموزش کلید توسعه است، درواقع بر حقیقتی کتمان ناپذیر تاکید
گردیده است. آموزشهای نوین در هر سازمان، به منظور ارتقای سطح دانش، مهارت کاری، بهبود و توسعه رفتار کارکنان، و کارایی بیشتر سازمان از
اهمیت زیادی برخوردار است. که این موضوع با حرفه گرایی که هم اکنون در بسیاری از سازمانهای دولتی و بویژه غیر دولتی مورد توجه قرار گرفته است ارتباط تنگاتنگی پیدا میکند. این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که کارکنان سازمانهای حرفه گرا عمدتاً با تخصص و آگاهی کافی و نسبتا کامل از موضوع کار خود وارد عرصه فعالیت شده و طبیعتاً از بهره وری بالایی نیز برخوردار خواهندبود و این نکته ای است که در دردین مبین اسلام وآموزه های دینی نیز مورد توجه قرار گرفته است . همچنانکه پیامبر اسلام )ص( در )بحارالانوار ، جلد ۱ ، صفحه ۲۰۸ ( می فرمایند :
» مَن عَمِلَ عَلی غَیْرِ عِلْمٍ کانَ ما یُفْسِدُهُ اَکْثَرُ مِمّا یُصْلِحُ «
کسی که از روی نا آگاهی کار می کند، اِفسادش از اصلاحش بیشتر است.
رسیدن به اهداف سازمان بستگی به توانایی کارکنان در انجام وظایف محوله و انطباق با محیط متغیر دارد. اجرای آموزش و بهسازی نیروی انسانی
سب می شود تا افراد بتوانند متناسب با تغییرات سازمانی و محیط، بطور مؤثر فعالیتهایشان را ادامه داده و برکارایی خود بیفزایند. بنابراین آموزش و
بهسازی، کوشش مداوم و برنامه ریزی شده به وسیله مدیریت برای بهبود سطوح شایستگی کارکنان و عملکرد سازمانی است.
با عنایت به مطالب فوق مشخص میگردد محور اصلی هر نوع عملکرد حرفه ای کارکنان، آموزش است . لذا در این مقاله برآنیم تا ضمن ارائه تعریفی از
مفهوم چیستی و چگونگی آموزش و حرفه گرایی کارکنان، ارتباط بین این دو را روشن و راهکارهای عملی اجرای آن را تبیین نماییم.